Friday, December 5, 2008

Bulan Haji Tiba Lagi


Labbaykallâhumma labbayk, labbayka lâ syarîka laka labbayk. Innal hamda, wanni’mata, laka walmulk, lasyarîka laka labbayk.

Di sini aku datang untuk memenuhi panggilan-Mu ya Allah,

Di sini aku datang wahai Yang Tiada sekutu bagi-Mu.

Di sini aku datang untuk memenuhi panggilan-Mu ya Allah,

Sesungguhnya segala puji, nikmat

dan kekuasaan hanyalah milik-Mu, tiada sekutu bagi-Mu.



Hayatilah dan ambillah pengajaran dari puisi yang ditulis oleh Naser Khosrow, seorang sasterawan Parsi yang pernah merakamkan pengalaman beliau menunaikan haji. Dalam puisinya itu Naser mencatatkan pengalaman beliau mengunjungi seorang sahabat yang baru pulang dari Mekah.


Antara lain beliau menulis:


When you were about to remove your clothes and wear the Ihram,

What was your intention during those exciting moments?

Ketika kamu melucutkan pakaian dan mengenakan Ihram,

Apakah perasaan (niat) kamu ketika saat-saat mendebarkan itu?


Did you absolutely avoid all the things that must be avoided

And whatever is inferior to Almighty Allah?

Apakah anda telah meninggalkan segala yang patut ditinggalkan

Dan segala yang lebih rendah dari Allah Yang Maha Berkuasa?


He replied NO!

Jawapnya TIDAK!


I asked him

If he said “labbaika”

With full knowledge and great respect?

If he heard the command of Allah?

Or, if he obeyed as Ibrahim did?

Saya bertanya

Jika beliau telah berkata “labbaika”

Dengan penuh pengetahuan dan penghormatan yang tinggi?

Apakah beliau mendengar akan perintah Allah?

Atau, mematuhi sebagaimana patuhnya Ibrahim?


He replied NO!

Jawapnya TIDAK!


I asked him:

While he was in Arafat,

While he stood so close to Almighty God

Did he have a chance to know him?

Was he not eager to learn a bit of the knowledge?

He replied NO!

Saya bertanyakan beliau:

Ketika beliau di Arafah

Ketika beliau berdiri begitu hampir dengan Tuah Yang Oerkasa

Apakah beliau berkesempatan mengenali Nya?

Tidakkah beliau ghairah meneroka sedikit sebanyak ilmunya?

Jawapnya TIDAK!


I asked him:

When he entered Kaaba

As the family of “Kahf and Raquim” had done

Did he deny his self centeredness?

Did he fear the punishment of the hereafter?

He replied NO!

Saya bertanyakan beliau:

Ketika menghampiri Kaabah

Sebagaimana keluarga “Kahfi dan Rakim”

Apakah beliau telah menghapuskan kepentingan dirinya?

Apakah beliau tidak takutkan balasan hari kemudian?

Jawapnya TIDAK!


I asked him:

When he offered the sacrifise

To feed a hungry person or an orphan

Did he first think of Allah?

And, did he then killed his selfishness?

He replied NO!

Saya bertanyakan beliau:

Ketika beliau berkorban

Dengan memberi makan si lapar atau anak yatim

Apakah beliau tidak mengingati Allah terlebih dahulu?

Dan, tidakkah beliau korbankan sekali sikap kepentingan dirinya?

Jawapnya TIDAK!


I asked him:

When he stood in Ibrahim’s position

Did he rely absolutely on God?

Sincerely and with strong faith?

He said NO!

Saya bertanyakan beliau:

Ketika beliau berdiri dtempat Ibrahim

Adakah beliau menggantungkan diri pada Tuhan?

Dengan keikhlasan dan penuh keimanan?

Kata beliau TIDAK!


I asked him:

While he circumambulated

When he made the Tawaf of Kaaba

Was he reminded of all the angels

Who constantly circumambulate this world?

He said NO!

Saya bertanyakan beliau:

Ketika berpusing

Melakukan tawaf mengelilingi Kaabah

Adakah beliau teringatkan akan para malaikat

Yang tidak henti-henti bertawaf mengelilingi dunia ini?

Kata beliau TIDAK!


I asked him

During his Sa’y

While he was running between Safa and Marwa

Was he sanctified and purified

He said NO!

Saya bertanyakan beliau

Ketika bersaie

Ketika beliau berlari-lari dari Safa dan Marwa

Apakah beliau telah suci dan dibersihkan?

Katanya TIDAK!


I asked him

Now that he had returned from Mecca

And felt home sick for the Kaaba

Did he bury his “self” there?

Was he impatient to go back?

He said NO!

Saya bertanyakan beliau

Sekarang setelah pulang dari Mekkah

Tidakkah beliau merindukan Kaabah

Apakah beliau telah mengabadikan dirinya di sana?

Tidakkah beliau rindu untuk pulang ke sana?

Kata beliau TIDAK!


“Of whatever you have asked me so far,

I have understood nothing!!!”

I said:

Oh friend, you have not performed the Hajj!

And, you have not obeyed God!

“Apa sahaja yang kau bertanyakan aku,

Aku tidak memahaminya langsung!!!”

Kata ku:

Wahai sahabat, kamu telah tidak menunaikan Haji!

Dan kamu tidak mematuhi Tuhan.


You went to Mecca and visited the Kaaba!

You spent your money to buy the hardships of the desert!

Kamu pergi ke Mekah sekadar melawat Kaabah!

Kamu belanjakan wang hanya untuk membeli kesusahan di padang pasir!


Dalam dan penuh bermakna puisi ini yang telah diabadikan oleh Dr Ali Shariati di dalam bukunya “Hajj”. Semoga ia berjaya mengetuk pintu hati kita semua samada yang telah ataupun belum berkesempatan menunaikan haji di Mekah.


p/s: Di ambil dari blog Roslan SMS


1 comment:

Anonymous said...

ALlahu Akbar. betul2 terkena batang hidungku. semoga Allah sentiasa merahmati penulis puisi itu dan juga yg menterjemahkannya.